Caius Iulius Caesar Gaius Iulius CAESAR werd geboren in het jaar 100 voor Christus, op 13 juli. Caesar zou op een voor die tijd ongewone manier ter wereld zijn gekomen, namelijk nadat zijn moeders buik was opengesneden. Een keizersnede dus, waarbij de Engelse en bijvoorbeeld Franse termen een duidelijker verwijzing bevatten naar dit type bevalling: caesarian section/operation. Hij kwam uit een gegoede familie en in de politiek leek er op dat moment ook weinig aan de hand. Kostje gekocht, zo leek het. De popularis Marius - evenals Cicero afkomstig uit Arpino - beheerste het strijdtoneel en hij was aangetrouwde familie van Gaius. De optimaat Sulla, tegenstander van Marius, geraakte echter allengs in een sterkere positie, onder meer door het leger oneigenlijk in te zetten. Hij schonk Caesar vergiffenis voor diens "foute" keuze voor Marius, maar Caesar diende wel te scheiden van zijn vrouw. Die weigerde dat en won zo het respect van Sulla. In 79 vertrok Caesar, na het aftreden van Sulla, toch maar naar o.a. Rhodos en Klein-Azië, waar hij welsprekendheid studeerde. Terug in Rome legde hij de cursus honorum af - quaestor in 68, aedilis in 65, praetor in 62 en in 59 (voor de eerste maal) consul. Als erfgenaam van Marius waren popularisstandpunten Caesar bepaald niet vreemd. In 63 bemachtigde hij ook nog het levenlange en zeer aanzienlijke ambt van pontifex maximus. Ereambten leverden in principe geen salaris op en Caesar moest zich dus voor zijn ambities diep in de schulden steken. Ereambten leverden in de praktijk pas na het vervullen ervan winst op, door bijvoorbeeld een gouverneurschap in een Romeinse provincie. In 54 viel Caesar zo'n gouverneurschap (proconsulaat) ten deel, namelijk in Gallia (Cisalpina, Transalpina) en Illyria. Hij veroverde Gallië in een aantal militaire expedities. De controverse met de optimaat Pompeius, voorheen in 60 nota bene een compaan van Caesar in het eerste Driemanschap/Triumviraat (samen met geld fournerende superrijke Crassus) groeide ondertussen en kwam tot een uitbarsting na de dood van Crassus in 53. Caesar versloeg Pompeius in 48 te Pharsalus, Griekenland. Uiteindelijk kon hij zich, na in diverse slagen republikeinse legers te hebben verslagen, dictator noemen. In 44 werd Caesar door een groep samenzweerders in de senaat vermoord. Een zeer begaafd man, zeer ambitieus en energiek, een super- organisator, een geboren veldheer, welsprekend en geslepen, had definitief het loodje gelegd.